12 september Bryce en Zion

Al redelijk vroeg vertrek uit Kanab, Little Hollywood. We zagen verschillende namen voorbij komen, maar slechts weinigen zeiden ons iets. Overal werden trail-tours aangeboden; we kwamen ook nog langs Houston's Trail End, het restaurant waar we gisteren gegeten hebben.

We dachten dat het warm genoeg was; de wind verraste ons echter. We volgden de 89. Deze buigt bij Mount Carmel rechtsaf. Daar zijn we toch even gestopt om een extra laagje aan te trekken.

De highway slingert zich langs de bergen wat telkens een mooi vergezicht oplevert. Het valt op, dat het hier erg groen is. De stadjes langs de route, Orderville, Glendale en Hatch stellen niet veel voor; wel leuk om te zien. En het is groen!

Zelfs de wolken lijken mooier dan in Nederland. Witter natuurlijk van de constante zonneschijn erop. Maar als ze donker zijn valt er hetzelfde uit; gisteren hadden we nog 500 meter miezer. Vandaag speelde de donkere lucht met ons; we hebben alleen iets minder zonneschijn gehad; nattigheid niet.

Vanaf de 89 rechtsaf de 12 op. Na een paar bochten 'Red Canyon'; nou rood was ie. We zijn doorgereden,omdat we wisten dat we dezelfde weg terug moesten hebben. De volgende stop was Bryce Canyon; eenmaal de toegang betaald een rit van ongeveer 30 mijl naar het hoogste punt. Daar was het vergapen, verwonderen.

Terug waren er ongeveer 10 uitzichtpunten; het hoogste Bryce Point en het laagste (eerste) inspiration point. Ik zal er een fotootje bijdoen, maar dat is slechts een indruk. Je moet er bij zijn!

Net buiten het park hebben we geluncht. Niet lang gezeten, want we moesten nog veel bezichtigen. Eerst langs 'Red Canyon', waar verschillende foto-stops gemaakt werden. De weg slingerde vlak langs de rotsen, uitkijken geblazen en door 2 bogen/tunneltjes. Schitterend.

Toen het gas erop, de 89 terug tot de splitsing met de 9. Daar een pitsstop en een verkoelend drankje. De 9 voerde ons naar 'Zion National Park'. Een weg door gebergte, die eigenlijk niet te beschrijven valt. Uitgehakt in het massief, kijkend in de afgrond. Regelmatig enige kans om te stoppen en foto's te maken; zelfs de steenbokken staan op de foto. Nadeel was dat we later waren; de zon begon te zakken en kwam vervelend laag te staan. We leken wel indianen op de motor; een zonneklep hebben wij niet!

Daarna via Rockville, Springdale, Virgin, Hurricane naar St. George, waar we in het donker aankwamen. Niet echt prettig rijden, maar we zitten in ons hotel. De vermoeidheid van de dag in de douche wegspoelen en nieuwe energie opdoen voor de dag van morgen.

Las Vegas.